Η χρόνια οστεομυελίτιδα κνήμης είναι μια λοίμωξη που ταλαιπωρεί κατά κύριο λόγο τους ενήλικες. Προκαλείται συνήθως από βακτήρια, όπως είναι για παράδειγμα ο σταφυλόκοκκος και ο στρεπτόκοκκος, που οδηγούν σε φλεγμονή του οστού. Αποτελεί ουσιαστικά το τελικό στάδιο μιας οστικής μόλυνσης, είτε αυτή είναι εξωγενής είτε αιματογενής, εφόσον δεν αντιμετωπισθεί εγκαίρως. Στις περισσότερες περιπτώσεις έχει προηγηθεί κάποιος τραυματισμός, με συνέπεια να μεταφέρονται μικρόβια στην κνήμη.
Τα συμπτώματα της χρόνιας οστεομυελίτιδας περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων ρίγος, πυρετό, κακουχία, έντονο τοπικό πόνο ή πρήξιμο και ερυθρότητα της περιοχής.
Όσο η νόσος εξελίσσεται μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της κινητικότητας και έντονο πόνο στην ψηλάφηση, ενώ, αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να δημιουργήσει απόστημα ή και συρίγγιο. Εφόσον η συμπτωματολογία επιμείνει για περισσότερες από δέκα ημέρες, πρέπει να χτυπήσει «καμπανάκι» στον ασθενή.
Πιο επιρρεπή στη νόσο είναι άτομα που έχουν υποστεί πρόσφατα κατάγματα οστών ή έχουν υποβληθεί σε ορθοπαιδικές χειρουργικές επεμβάσεις, άτομα με σακχαρώδη διαβήτη ή χρόνια νεφροπάθεια, αλλά και με ιστορικό οστεομυελίτιδας ή με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Η διάγνωση περνά μέσα από την ακτινογραφία, την αξονική τομογραφία, τη γενική εξέταση αίματος, αλλά και την αιμοκαλλιέργεια.
Ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπιση της χρόνιας οστεομυελίτιδας είναι ο χειρουργικός, καθώς η χρόνια αντιβίωση δεν θεραπεύει τον ασθενή. Μόνο με τον χειρουργικό καθαρισμό δίνεται λύση στο πρόβλημα της λοίμωξης του οστού, η οποία για να αντιμετωπιστεί πρέπει να απομακρυνθούν οι ιστοί που έχουν υποστεί φλεγμονή.
Η μικροχειρουργική είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στην θεραπεία της οστεομυελίτιδας κνήμης, καθώς προσφέρει στον ασθενή την επιθυμητή ανακούφιση. Η χειρουργική θεραπεία επιλέγεται για την απομάκρυνση νεκρωμένου οστού, αλλά και ιστών περιφερειακά αυτού, για την παροχέτευση τυχόν αποστημάτων που έχουν δημιουργηθεί, για την αφαίρεση προσθετικών υλικών που είχαν τοποθετηθεί, αλλά και για την αποκατάσταση της αιμάτωσης της περιοχής, με μεταμόσχευση μυών, οστού ή δέρματος από κάποιο άλλο σημείο του σώματος, συνηθέστερα από τον μηρό.