Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος (trigger finger) είναι μια φλεγμονή του τενόντιου ελύτρου, της «σήραγγας» μέσω της οποίας διέρχονται οι τένοντες του δακτύλου. Συνήθως ταλαιπωρεί τους ενήλικες και συχνότερα τις γυναίκες ηλικιών μεταξύ 40 και 60 ετών, μπορεί όμως να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες, ακόμα και στη βρεφική. Το έλυτρο ερεθίζεται και δημιουργείται φλεγμονή, με συνέπεια να ασκείται πίεση στον τένοντα, ο οποίος δεν μπορεί να ολισθήσει με ευκολία μέσω της σήραγγας αυτής.
Έτσι ο πάσχων δεν μπορεί να λυγίσει εύκολα το δάκτυλο που νοσεί και το αισθάνεται μαγκωμένο, κάτι που τον δυσκολεύει στο να εκτελέσει απλές, καθημερινές δραστηριότητες. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής μπορεί να ψηλαφίσει ένα μικρό ογκίδιο στη βάση του δακτύλου στην παλάμη. Συνήθως η φλεγμονή αυτή επηρεάζει τον παράμεσο, τον αντίχειρα και το μέσο δάκτυλο, που κλειδώνουν σε θέση κάμψης και για να εκταθούν απαιτείται μεγάλη προσπάθεια. Μπορεί πάντως τα συμπτώματα να είναι μόνο πόνος στη βάση του πάσχοντος δακτύλου.
Τα αίτια της εν λόγω νόσου δεν είναι σαφή. Κάποιες καθημερινές συνήθειες, όπως για παράδειγμα η χρήση μουσικού οργάνου ή ηλεκτρονικού υπολογιστή, μπορεί να κρύβονται πίσω από την εμφάνισή της. Επίσης υπεύθυνες για τη νόσο θεωρούνται και παράμετροι όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο σακχαρώδης διαβήτης, παθήσεις του θυρεοειδούς και η ουρική αρθρίτιδα. Δεν αποκλείεται δε να προκαλείται και από την παρατεταμένη χρήση εργαλείων.
Στα πρώτα στάδια του εκτινασσόμενου δακτύλου προτείνεται η χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και η ακινητοποίηση.
Εφόσον όμως η νόσος επιμένει, για να αντιμετωπιστεί μια και καλή, συνιστάται η χειρουργική οδός. Στη χειρουργική επέμβαση γίνεται διάνοιξη του ελύτρου, ώστε να απελευθερωθεί η κίνηση των τενόντων του δακτύλου που πάσχει. Το χειρουργείο γίνεται με τοπική αναισθησία και δεν επηρεάζει τη λειτουργία του δακτύλου. Μάλιστα ο ασθενής μπορεί να το κινεί ελεύθερα από την πρώτη κιόλας μέρα μετά την χειρουργική επέμβαση.