Ογκοπλαστικη

Μετά τη χειρουργική θεραπεία του καρκίνου του μαστού έρχεται να αναλάβει δράση η ογκοπλαστική του μαστού, που περιλαμβάνει όλες τις τεχνικές αποκατάστασης και συνιστά μια ιδιαίτερα σημαντική διαδικασία για την ψυχολογία της ασθενούς. Άλλωστε η επανόρθωση του στήθους, πέραν της βελτίωσης της εμφάνισης, συμβάλλει στη μείωση του μετεγχειρητικού άγχους και στην ενίσχυση της χαμένης αυτοπεποίθησης της γυναίκας που έχει υποστεί μαστεκτομή.

Αποκατάσταση μαστών μετά τη μαστεκτομή

Η αποκατάσταση του μαστού μπορεί να γίνει άμεσα κατά τη διάρκεια της επέμβασης της μαστεκτομής ή σε δεύτερο χρόνο. Τα πλεονεκτήματα στην πρώτη περίπτωση είναι το ότι αποφεύγονται επιπλέον χειρουργεία και η ασθενής δεν βγαίνει «λαβωμένη» αισθητικά από το χειρουργείο, αντιμετωπίζοντας έτσι αποτελεσματικότερα τυχόν μετεγχειρητική κατάθλιψη. Συχνά βέβαια οι προσδοκίες των ασθενών είναι μεγάλες, καθώς δεν προλαβαίνουν να αντιληφθούν το πώς θα ήταν η εικόνα τους αν δεν είχαν προχωρήσει σε άμεση επανόρθωση.

Στη δεύτερη περίπτωση, κατά την οποία μεσολαβεί ένα διάστημα μεταξύ της μαστεκτομής και της επανόρθωσης, οι ασθενείς απολαμβάνουν των ίδιων αποτελεσμάτων, συχνά όμως έχουν περισσότερο χρόνο να διαχειριστούν αυτό που τους συμβαίνει και να εξετάσουν καλύτερα όλες τις δυνατότητες επανόρθωσης.

Η αποκατάσταση του μαστού γίνεται με προθέματα σιλικόνης, διατατήρες δέρματος, αυτόλογο ιστό.
 

Μαστοί με ελεύθερους κρημνούς

Η αποκατάσταση του μαστού μετά τη μαστεκτομή μπορεί να γίνει και με τη βοήθεια ελεύθερων κρημνών, από άλλες περιοχές του σώματος, οι οποίοι μεταφέρονται στην περιοχή του θώρακα και τοποθετούνται έτσι ώστε να μοιάζουν με φυσικό μαστό, είτε μόνοι τους είτε με ενθέματα. Οι συνηθέστεροι κρημνοί που χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό είναι ο μισχωτός μυοδερματικός κρημνός του πλατέος ραχιαίου μυός, ο ελεύθερος και ο μισχωτός εγκάρσιος μυοδερματικός κρημνός του ορθού κοιλιακού μυός, ο ελεύθερος κρημνός των διατιτραινουσών της βαθιάς, κάτω επιγάστριας αρτηρίας, ο ελεύθερος κρημνός της επιπολής κάτω επιγάστριας αρτηρίας και οι ελεύθεροι μυοδερματικοί κρημνοί των διατιτραινουσών της άνω γλουτιαίας αρτηρίας και του ισχνού προσαγωγού.

Όγκοι δέρματος

Ο καρκίνος του δέρματος είναι ο συχνότερος τύπος καρκίνου και δη στην Ελλάδα, όπου η ηλιακή ακτινοβολία περισσεύει. Τρεις είναι οι καρκίνοι του δέρματος: το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα, που αναπτύσσεται από τα βασικά κύτταρα της βαθιάς στοιβάδας του δέρματος, το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα, που αναπτύσσεται από τα κερατινοκύτταρα και το μελάνωμα, που αναπτύσσεται από τα μελανοκύτταρα και είναι το πιο σοβαρό.

Μελάνωμα

Το μελάνωμα, αν και ο σπανιότερος καρκίνος του δέρματος, είναι ο πιο επικίνδυνος, καθώς οδηγεί γρήγορα σε μεταστάσεις. Εμφανίζεται ως μικρή, μαύρη κηλίδα ή αναπτύσσεται σε έναν υφιστάμενο σπίλο. Συνήθως εμφανίζει ασυμμετρία, χρωματική ανομοιομορφία και μεγαλύτερο μέγεθος από αυτό ενός συνηθισμένου σπίλου. Έξι στα δέκα μελανώματα οφείλονται στην υπερβολική έκθεση στον ήλιο. Ο κύριος τρόπος θεραπείας του μελανώματος είναι ο χειρουργικός, με τον οποίο αφαιρείται η βλάβη. Στην περίπτωση που τα καρκινικά κύτταρα εξαπλωθούν στους λεμφαδένες συνιστάται η αφαίρεσή τους.

Καλοήθεις Όγκοι Δέρματος

Στην πλειονότητά τους οι όγκοι του δέρματος είναι καλοήθεις. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι περισσότεροι τύποι σπίλων, η σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση, τα αιμαγγειώματα και τα λιπώματα.

Διάγνωση και αφαίρεση σπίλων / ελιών

Οι σπίλοι είναι ογκίδια που εμφανίζονται στο δέρμα και αποτελούνται από μελανινοκύτταρα. Έχουν συνήθως καφέ χρώμα και σπανιότερα, μπλε ή μαύρο, ενώ κάποιες φορές παίρνουν το χρώμα του δέρματος. Οι περισσότεροι είναι ακίνδυνοι και εμφανίζονται κυρίως εξαιτίας της έκθεσης του δέρματος στον ήλιο.

Για να εξακριβωθεί αν ένας σπίλος είναι ύποπτος, πριν προχωρήσει ο γιατρός σε βιοψία, χρειάζεται ψηφιακή χαρτογράφηση, αλλά και παρακολούθηση. Η επικινδυνότητα ενός σπίλου εξαρτάται από διάφορες παραμέτρους, όπως η διάμετρός του, η αλλαγή του στον χρόνο, η συμμετρία του, το χρώμα, αλλά και τα όριά του.

Η αφαίρεση των σπίλων γίνεται χειρουργικά, ενώ στις περιπτώσεις που αυτοί προκαλούν λειτουργικά προβλήματα μπορούν να αφαιρεθούν με τη χρήση laser ή ραδιοσυχνοτήτων.

Αφαίρεση μυρμηγκιών με χρήση laser

Οι μυρμηγκιές είναι καλοήθεις υπερπλασίες του δέρματος που προκαλούνται από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων, εμφανίζονται συνήθως το καλοκαίρι και επικεντρώνονται κατά κύριο λόγο στα χέρια και τα πόδια. Επειδή είναι μεταδοτικές, πρέπει να αντιμετωπιστούν άμα τη εμφανίσει τους. Οι μυρμηγκιές αντιμετωπίζονται με τη χρήση laser, κατά την οποία δέσμη έντονου φωτός καίει και καταστρέφει τον ιστό τους. Πρόκειται για μια θεραπεία εύκολη και ανώδυνη, η οποία όμως καλό είναι να γίνεται κατά τους χειμερινούς μήνες.

Όγκοι Στοματικής Κοιλότητας

Ο καρκίνος μπορεί να κάνει την εμφάνισή του και στην στοματική κοιλότητα. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια τα κρούσματα στον δυτικό κόσμο αυξάνονται, ενώ ειδικά στην Ελλάδα καταγράφονται 1.500 καινούρια περιστατικά ετησίως. Τα συμπτώματα που πρέπει να μας ανησυχήσουν και να απευθυνθούμε στον γιατρό είναι, μεταξύ άλλων, η επίμονη πληγή που δεν επουλώνεται, η διόγκωση στα χείλη ή στην παρειά, η λευκή ή κόκκινη κηλίδα στα ούλα, στη γλώσσα ή στο βλεννογόνο και η δυσκολία στη μάσηση ή στην κατάποση. Για την αντιμετώπιση του καρκίνου της στοματικής κοιλότητας προβλέπεται η χειρουργική αφαίρεση του όγκου, η ακτινοθεραπεία και σε κάποιες περιπτώσεις αμφότερες, ενώ κατά περιπτώσεις ενδείκνυται και η χημειοθεραπεία.

Όγκοι Παρωτίδας

Η παρωτίδα είναι σιελογόνος αδένας και στο πρόσωπο υπάρχουν δύο, μία σε κάθε πλευρά. Οι όγκοι της παρωτίδας διακρίνονται σε καλοήθεις (πλειόμορφο αδένωμα, όγκος του Warthin, μη επιθηλιακοί), που είναι το 80% και σε κακοήθεις (βλεννοεπιδερμοειδές καρκίνωμα αδενοκυστικό καρκίνωμα, κυψελιδικό καρκίνωμα, καρκίνωμα σε πλειόμορφο αδένωμα, λέμφωμα, μεταστατικοί όγκοι). Η αντιμετώπιση των όγκων της παρωτίδας, καλοηθών και κακοηθών, περνά από τη χειρουργική οδό.