Νοσος του Dupuytren
Τι είναι η νόσος του Dupuytren;
Η νόσος του Dupuytren ή αλλιώς η ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης είναι μια πάθηση της παλάμης και των δακτύλων του χεριού. Προκαλεί συρρίκνωση των ιστών και περιορίζει τις κινήσεις των δακτύλων, εμφανίζεται συνήθως σε άνδρες άνω των 40 ετών, ενώ τα αίτιά της δεν είναι γνωστά.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Το πρώτο της σύμπτωμα είναι η εμφάνιση ενός οζιδίου στην παλάμη, που δεν προκαλεί όμως πόνο. Αυτό το εξόγκωμα γίνεται στη συνέχεια γραμμοειδές και επεκτείνεται και στην υπόλοιπη παλάμη, λαμβάνοντας τη μορφή χορδής κάτω από το δέρμα, που θυμίζει τένοντα. Με την εξέλιξη της νόσου, οι χορδές ρικνώνονται, περιορίζοντας τις κινήσεις των δακτύλων.
Ποια δάκτυλα επηρεάζονται από την νόσο του Dupuytren;
Η νόσος του Dupuytren προσβάλλει κατά κύριο λόγο τον παράμεσο και το μικρό δάκτυλο, αν και δεν αποκλείεται να επεκταθεί και στα υπόλοιπα. Όταν τα δάκτυλα δεν κινούνται, ο ασθενής δεν αισθάνεται πόνο, όμως οι παραμορφώσεις που προκαλεί η νόσος κάνουν την κίνηση των δακτύλων επώδυνη. Παρόμοια πάθηση μπορεί να προσβάλλει το πέλμα του άκρου ποδός και τα ανδρικά, γεννητικά όργανα.
Ποια είναι η αιτιολογία της νόσου του Dupuytren;
Η αιτιολογία της νόσου δεν είναι γνωστή. Συνδέεται πάντως με το κάπνισμα και την κατανάλωση αλκοόλ, αλλά και με τον σακχαρώδη διαβήτη, τον θυρεοειδή και την επιληψία. Επίσης, η νόσος Dupuytren έχει κληρονομικά χαρακτηριστικά, αφού περί το 60% με 70% των πασχόντων εμφανίζει γενετική προδιάθεση.
Η θεραπεία της νόσου του Dupuytren;
Η αντιμετώπιση της νόσου εξαρτάται από το στάδιο στο οποίο αυτή βρίσκεται. Οι πρώιμες παρεμβάσεις περιλαμβάνουν τη χρήση ραδιοθεραπείας, όπως επίσης και ενέσεις στεροειδών. Το Xiaflex® είναι η μόνη μη χειρουργική θεραπεία που έχει εγκριθεί από τον Οργανισμό Υγείας του Καναδά και αποτελεί μια λιγότερο επεμβατική θεραπευτική επιλογή για ενήλικες ασθενείς.
Πάντως όταν η νόσος εξελιχθεί και ο ασθενής δεν μπορεί να τεντώσει πια τα δάκτυλά του με συνέπεια να μην είναι σε θέση να εκτελέσει απλές, καθημερινές εργασίες, συνιστάται χειρουργική θεραπεία. Οι μορφές χειρουργικής θεραπείας ποικίλουν ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου και είναι οι εξής:
- Διατομή της παλαμιαίας απονεύρωσης με κόπτουσα βελόνα.
- Υφολική αφαίρεση της απονεύρωσης.
- Ολική αφαίρεση της απονεύρωσης.
- Εκτομή δέρματος και περιτονίας.
- Αρθρόδεση δακτύλων.
Η χειρουργική επέμβαση καλό είναι να προτιμάται σε πρώιμα στάδια, αφού έτσι προλαμβάνεται η μόνιμη δυσκαμψία των αρθρώσεων, η οποία στη συνέχεια αποκαθίσταται δύσκολα, ενώ δεν εγκλωβίζονται και τα νεύρα που δίνουν την αίσθηση στα δάχτυλα.
Η χειρουργική οδός οδηγεί σε θεραπεία στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ απαιτείται στη συνέχεια και φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση. Δεν αποκλείεται πάντως και η υποτροπή, που μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και στο 15% των ασθενών, κυρίως όταν η πάθηση είναι χρόνια και η σύγκαμψη των αρθρώσεων των δακτύλων έχει πια μόνιμα χαρακτηριστικά.
