Είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί 1 στους 20 άντρες κάτω των 40 ετών και 1 στους 5 άνω των 60, ενώ στην Ελλάδα αφορά περί τους 400.000 ασθενείς. Ο λόγος για τη στυτική δυσλειτουργία, μια κατάσταση «ταμπού» για τους περισσότερους, που μπορεί να επηρεάσει καταλυτικά τη συναισθηματική λειτουργία ενός άντρα και τις σχέσεις του με το άλλο φύλο, έχει όμως πλέον τη λύση του.
Η στυτική δυσλειτουργία δεν είναι πάθηση, αλλά σύμπτωμα διαφόρων παθήσεων. Τα συνηθέστερα αίτιά της είναι, μεταξύ άλλων, οι καρδιολογικές παθήσεις, η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η υψηλή χοληστερίνη, η παχυσαρκία, η απόφραξη αγγείων, οι ορμονικές διαταραχές, τα νευρολογικά νοσήματα, η χρήση φαρμάκων, ο αλκοολισμός, αλλά και η χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Πέραν όμως των οργανικών αιτίων, η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να είναι απόρροια και ψυχολογικών λόγων, όπως το άγχος, οι αγχώδεις διαταραχές, η κατάθλιψη, οι ψυχιατρικές παθήσεις, αλλά και η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να μεταφράζεται σε πλήρη αδυναμία στύσης, σε ασταθή ικανότητα επίτευξης στύσης ή και σε αδυναμία διατήρησης στύσης.
Ανάλογα με τα αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας, επιλέγεται και η θεραπεία. Έτσι, αν οι λόγοι είναι ψυχογενείς, συνιστάται μια επίσκεψη στον σεξολόγο, ενώ αν είναι οργανικά ή μικτής φύσης, υπάρχουν πολλές, άλλες λύσεις:
– Θεραπεία με κρουστικά κύματα: Στοχεύει στο γενεσιουργό αίτιο της στυτικής δυσλειτουργίας και όχι στο σύμπτωμα. Η θεραπεία ολοκληρώνεται σε οκτώ με 12 συνεδρίες, που διαρκούν έκαστη περί τα 20 λεπτά, είναι ανώδυνη και αποτελεσματική. Τα κρουστικά κύματα (υπέρηχοι) προκαλούν αγγειογένεση στο πέος, χάρη στη διέγερση ενδοκυτταρικών και εξωκυτταρικών μηχανισμών, βελτιώνοντας την ποιότητα και τη διάρκεια της στύσης.
– Συσκευή αντλίας κενού: Μια συσκευή τοποθετείται μέσα στο πέος, η οποία δημιουργεί κενό αέρος, που προκαλεί την είσοδο αίματος και τη διόγκωση του οργάνου. Για να διατηρηθεί η στύση, τοποθετείται στη συνέχεια ένας δακτύλιος στη βάση του πέους.
– Πεϊκή πρόθεση: Είναι μια αντλία σιλικόνης που ουσιαστικά μιμείται τον μηχανισμό της φυσικής στύσης. Τοποθετείται χειρουργικά στο πέος και του προσφέρει με το υγρό που περιέχει την αναγκαία στύση.
Μεταξύ των λύσεων περιλαμβάνονται επίσης η φαρμακευτική αγωγή, η ορμονοθεραπεία (στις περιπτώσεις ασθενών με έλλειψη τεστοστερόνης) και οι ενδοσηραγγώδεις ενέσεις.