Εγκαυματα

Τα εγκαύματα είναι ένας από τους πλέον σοβαρούς τραυματισμούς για τον ανθρώπινο οργανισμό, καθώς, πέραν των τοπικών βλαβών που μπορεί να προκαλέσουν στο δέρμα, ενδέχεται να οδηγήσουν και σε  μια σειρά σοβαρών αντιδράσεων και δυσλειτουργιών στα όργανα. Η πιο ορατή τους συνέπεια είναι οι ουλές, ενώ μπορεί να επηρεάσουν και την κίνηση των άκρων, του προσώπου και του λαιμού.

Τα εγκαύματα, ανάλογα με τη σοβαρότητά τους, είναι πρώτου, δευτέρου και τρίτου βαθμού. Στα πρώτου βαθμού καταστρέφεται μόνο η επιδερμίδα, κάτι πολύ σύνηθες στο ηλιακό έγκαυμα. Στα εγκαύματα δευτέρου βαθμού η βλάβη αφορά το ανώτερο μέρος του χωρίου, ενώ στα εγκαύματα τρίτου βαθμού καταστρέφεται όλο το πάχος του δέρματος μέχρι και υποδόριο λίπος και ακόμα βαθύτερα. Τα πιο συνήθη εγκαύματα είναι τα θερμικά, τα χημικά και τα ηλεκτρικά, που προσδιορίζονται ως τέτοια από το αίτιο που τα προκαλεί. Σε κάθε περίπτωση και εφόσον η σοβαρότητα του εγκαύματος είναι προφανής, θα πρέπει ο ασθενής να καταφύγει άμεσα στην ιατρική φροντίδα.

Θερμικά εγκαύματα

Τα αίτια που προκαλούν ένα θερμικό έγκαυμα μπορεί να είναι η επαφή με τη φωτιά,  με μια καυτή επιφάνεια, με καυτό νερό ή ακόμα και με υδρατμούς. Τα θερμικά εγκαύματα είναι από τα πλέον συνηθισμένα και η πρώτη αντίδραση πριν από την επίσκεψη στον γιατρό είναι ο ασθενής να ρίξει στην πάσχουσα περιοχή δροσερό νερό για αρκετή ώρα.

Χημικά εγκαύματα

Όταν το δέρμα έρθει σε επαφή με αλκάλεα, ισχυρά οξέα ή άλλες τοξικές ουσίες προκαλείται χημικό έγκαυμα. Οι περισσότερες περιπτώσεις χημικών εγκαυμάτων εντοπίζονται στο σπίτι και σε εργοστάσια που είτε χρησιμοποιούν είτε παράγουν χημικές ουσίες. Τα πιο συνήθη χημικά με τα οποία μπορεί να έρθει σε επαφή ένας άνθρωπος είναι τα υγρά καθαρισμού μέσα στο σπίτι και τα υγρά μπαταρίας αυτοκινήτου.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως όσο περισσότερο μένει μια χημική ουσία πάνω στο δέρμα, τόσο πιο εκτεταμένη είναι η ζημιά, γι’ αυτό και η πρώτη μας αντίδραση θα πρέπει να είναι να ξεπλύνουμε την πάσχουσα περιοχή με δροσερό νερό.

Ηλεκτρικά εγκαύματα

Τα ηλεκτρικά εγκαύματα προκαλούνται από την επίδραση του ηλεκτρικού ρεύματος στον οργανισμό και μπορούν να προκαλέσουν σοβαρότερες ζημιές από αυτές που φανταζόμαστε. Η βαρύτητα των βλαβών τους εξαρτάται από την τάση, την αντίσταση της περιοχής που πλήττεται, τον τύπο του ρεύματος, την ένταση, τον χρόνο επαφής και τη γείωση που υπάρχει. Η μετατροπή της ηλεκτρικής ενέργειας σε θερμότητα κατά τη διέλευση του ρεύματος μέσα από το σώμα είναι αυτή που προκαλεί και τις περισσότερες βλάβες στο ηλεκτρικό έγκαυμα. Πέραν των θερμικών κακώσεων, μπορούν να προκληθούν διαταραχές του καρδιακού ρυθμού, ανακοπή της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας και μια σειρά άλλες σοβαρές διαταραχές, όπως είναι οι σπασμοί.

Θεραπεία εγκαυμάτων προσώπου

Αφού το έγκαυμα αντιμετωπιστεί από ειδικούς γιατρούς και εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ασθενούς, ρόλο αναλαμβάνει ο πλαστικός χειρουργός. Μεταξύ των εργαλείων που έχει στα χέρια του είναι η αποκατάσταση δερματικών ελλειμμάτων σε περιοχές που σώματος που έχουν καταστραφεί από το έγκαυμα, η χειρουργική επέμβαση σε μετεγκαυματικές ουλές, η αξιοποίηση ειδικών επιδέσμων για την πρόληψη των υπερτροφικών μετεγκαυματικών ουλών, η χρήση διατατών δέρματος για την αποκατάσταση ουλών, αλλά και η τοποθέτηση μοσχευμάτων τριχών για την αντιμετώπιση της μετεγκαυματικής αλωπεκίας. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα χρήσης κρημνών και μεταφοράς ιστών.

Εγκαύματα παιδιών

Τα παιδιά είναι πιο επιρρεπή στα εγκαύματα. Μάλιστα, το έγκαυμα είναι το δεύτερο πιο σύνηθες ατύχημα κατά την παιδική ηλικία, αφού η φυσική περιέργεια αυτή την περίοδο μερικές φορές μπορεί να οδηγήσει σε περιπέτειες. Για ένα παιδί ο συνηθέστερος τόπος εγκαυμάτων μέσα στο σπίτι είναι η κουζίνα και το μπάνιο. Στη μεν κουζίνα κατσαρόλες με καυτό νερό ή φαγητό, αλλά και αναμμένες εστίες μπορεί να γίνουν πηγή κινδύνου. Στο δε μπάνιο τα υγρά καθαρισμού, που προκαλούν χημικά εγκαύματα, είναι οι συνήθεις ύποπτοι. Επίσης μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνεται στις πρίζες και τα καλώδια των ηλεκτρικών συσκευών, με τα οποία αρέσκονται να παίζουν τα παιδιά. Το έγκαυμα σε ένα παιδί απαιτεί την άμεση κινητοποίηση του γονέα, ώστε να εξασφαλισθεί η απαιτούμενη ιατρική φροντίδα.